CANTILENARUM Magistri

CANTILENARUM Magistri

die Meister sanger, dicuntur apud Germanos, qui quamlibet Historiam five sacram sive profanam, in rhythmos ac certas carminum leges componunt, illasque suas cantilenas, die Meistergesange, propositis bradeis in publica hominum corona concinere solent: more, ex antiquissima

Germanorum consuetudine hausto, quam indigitat Tacit. Annal. l. 2. sub sin. ubi de Arminio, Cheruscorum Principe fortissimo, Canitur, inquit, apud barbaras gentes, Graecorum Annalibus ignotus, qui sua tantum mirantur; Et de Moribus Germ. c. 2. Celebrant carminibus antiquis (quod nuum apud illos memoriae et Annalium genus est) Tuistonem --- et filium Mannum, originem gentis conditoresque. Sic Eginhardus de Carolo M. in Vita eius, Babara, ait, et antiquissima carmina, quibus veterum Regum actus et bella canebantur, scripsit memoriaeque mandavit. Unde Io. Trithemius Spanhemius Abbas in Histor. Francor. Mos erat Maioribus nostris, Francis atque Germanis, ut Heroum facta vel dicta memor atu digna, per Sacerdotes Templorum, patriis commendarentur carminibus: in quibus discendis, memor andis et decantandis Iuvenum excitarentur ingenia. Quae consuetudo multis duravit annis nec hodieque defecit. Cuius rei testis sunt sacri paeanes, de incarnatione, morte ac resur rectione Iesu Christi: similiter profanae aliquot cantiunculae, de veterum Heroum Regumque gestis, etc. Idem vero et Gothi fecerunt, quos praeclara Maiorum gesta in carminibus, patriô sermone comprehensa, frequenter concinuisse, neque aevi vetustate aboleri possent, rupibus saxisque insculpsisse, testis est Iornandes: e quibus proin non exiguam Historiae scribendae materiam Ioannes Magnus desumpsisse se fatetur. Ut alias gentes barbaras et literarum plane rudes, in Occidentalibus quoque Indiis, quae multarum Historiarum memoriam πατροπαραδοτοις quibusdam cantilenis per annos plurimos conservâsse comperiuntur, omittam. Certe et de Romanis Graecisque priscis similia legimus; exstantque in Sacris literis moris huius non apud Israelitas solum, sed et primos mortalium luculenta testimonia. Hodie notissima apud Helvetios cantilena quâ Wilhelmi Telli, apud Belgas Foederaros, quâ Wilhelmi Nassovii, libertatis in utraque gente auctorum vindicum que fortissimorum memoria celebratur, etc. Decantari autem consuevêre istinsmodi cantilenae privatim publiceque, maxime in conviviis ac congressibus celebrioribus; in proeliis praesertim: uti inprimis docet in Francorum gente praefara Cantilena Rollandi. Plura vero de his veterum Cantilenis vide apud Matth. Berneggerum ad Taciti Germ. Quaest. 6.